Reçel ftoi

Aroma e reçelit të ftoit është po aq tunduese sa dhe shija e tij. Kur vjen puna tek reçelrat, unë i marr gjithmonë gati nga mami Lika, por këtë herë nuk durova dot dhe provova ta bëj vet reçelin e ftoit. Meqë në Tiranë është pak e pamundur të gjesh ftonjë vendi, ftonjtë e “jashtëm” kur janë më aromë dhe më lëng janë shumë të mirë për tu bërë reçel.

Mami në përgjithësi e bën reçelin e ftoit në copa të vogla kubike dhe unë përqëndrohem të ha copat dhe ta lë lëngun të paprekur ☺, ndaj për komoditetin tim ftoin e griva në rende (nga dhëmbët e mëdha te rendesë). Në këtë formë reçeli vjen më afër prevedësë, por me fortësinë e nevojshme që karakterizon këtë reçel.

Përbërësit:

1 kg ftonjë

800 gr sheqer

1 litër ujë

Grirëse manuale ☺

Përgatitja:

Qërojmë ftonjtë, i ndajmë në thela, i pastrojmë nga farat dhe fillojmë t’i grijmë. E hedhim gjithë masën e ftonjëve të grirë në tenxhere dhe i hedhim ujë aq sa masa të mbulohet e tëra. E lëmë të ziejë për të paktën 40 minuta në zjarr të mesëm, pa sheqer.

Këshillë: lëkurat e ftoit mos i hidhni. I bashkoni ato në një tenxhere tjetër, bashkë më një kokër mollë të ndarë në copa të mëdha, gjysëm limoni me lëkurë dhe do përfitoni një komposto fantastike, mjaft t’i zjeni derisa të zbuten, pastaj t’i shtoni sheqerin në masën e dëshiruar. Kulloni nga lëkurat dhe mbani vetëm mollët të cilat mund t’i prisni tanimë në kubikë.

Hedhim sheqerin tek ftoi dhe e lëmë në zjarr edhe për 40-50 minuta të tjera, duke trazuar herë pas here, të paktën çdo 10 minuta derisa reçeli të lidhet. Një nga provat që mami Lika bën për të provuar që reçeli është gati, është në një pjatë të pastër hedh një lugë nga lëngu reçelit dhe e ndan atë mes për mes sikur e vijëzon. Nëse dy gjysmat duan pak kohë të bashkohen atëhere reçeli është gati. Shijoni fotot dhe ju bëftë mirë.